Powieść odsłania otchłanną grę, w którą autor wciąga swych bohaterów i samego czytelnika. Pochłaniająca lektura przynosi nieustanne niespodzianki, wydobywa kolejne, coraz głębsze poziomy gry… Stawką staje się prawda – najpierw o „stanie wojennym” lat osiemdziesiątych minionego wieku, głębiej – o dojrzewaniu wolności. W końcu poznajemy sens enigmatycznej Astrachowki: ze zdumieniem odkrywamy, że to może nowa postać „Solidarności”… Jacek Bolewski Mamy tu spojrzenie artysty na tak drażliwy obecnie problem współpracowania-niewspółpracowania z systemem oraz cienkiej nieraz granicy między nimi. "Astrachowka" obok warstwy moralnej i psychologicznej, obok ciekawej i wciągającej fabuły, ma również walor, który nazwałbym „lustracyjnym”. Oto przykład pisarza, który w sensie literackim zlustrował się sam, tworząc przy okazji niezłą książkę, mającą w sobie urok i siłę zdolną poruszyć czytelnika i może nawet zmienić jego spojrzenie na wiele spraw. Karol Maliszewski Umiłowanie wolności w obydwu antagonistach jest silniejsze niż walka. Trudne wybory moralne bohaterów nanizane są na wielowarstwową intrygę obfitującą w niespodzianki i zaskakujące zwroty akcji. Tworzy się pejzaż napięć i emocji niespotykany dotychczas w rodzinnej literaturze, a jej rytm wyznacza narzucona przez śledczego hazardowa gra w pokera. I nie jest ważne, że jeden z nich jest katem, zaś drugi ofiarą. Przypadkowy układ kart zda się układać losy całej „straconej” generacji. Wiktor Skrzynecki [okł].

Długo szukałem porównania, w którym można by zamknąć to, co napisał, Sośnicki, to, co powiedział mi i czytelnikom o świecie... znalazłem nie najbardziej poręczne. Sośnicki nie jest wielkim, znanym producentem znanych serii perfum, do kupienia w każdej drogerii i na każdym lotnisku. On jest niczym bohaterowie wzruszającego Jasminum Jana Jakuba Kolskiego, którzy nie tworzą sztucznie pięknych woni, ale gdzieś tam, na swoim odludziu pracowicie, w małych fiolkach zamykają zapachy realnego świata esencje miłości, nadziei, wiary, pragnienia, namiętności, płaczu, złości. Tworzą z nich mikstury, których zapach dociera do samego dna naszej duszy. Budzi ją do życia. Szymon Hołownia [okł].

Historia pięknej miłości, tak można by zatytułować tę książkę, w której aż kipi od okazywanego sobie przez parę zakochanych uczucia. Hymn pochwalny na cześć miłości – taki tytuł też by do niej pasował. Baśń o miłości kobiety i mężczyzny – to także byłby dobry tytuł. Tyle że ta miłość nie zdarzyła się dawno, dawno temu, a kochankowie nie żyją za siedmioma górami i siedmioma rzekami. Mieszkają w zbudowanym przez siebie domu, u stóp gór i niedaleko lasu. Pracują, gotują, uprawiają ogród, dbają o dom, a nade wszystko się kochają. Tym kochaniem wręcz oddychają, w kochaniu wzrastają, swoją miłością nieustannie obdarzają siebie i chcą uszczęśliwić cały świat. Świat, a więc i tych, którzy przeczytają o nich opowieść. Małgorzata Sentysz [okł].