Zabawna, a zarazem przewrotna książka, która jest przewodnikiem po dobrych manierach. Krótkie teksty i bardzo zabawne ilustracje sprawią, że nawet małe dziecko nie będzie się nudziło. Wspaniała zabawa dla całej rodziny!

Hashimoto to najpowszechniejsza przewlekła choroba autoimmunologiczna – zmaga się z nią co trzecia kobieta na świecie. Jest bezpośrednią przyczyną między innymi zapalenia tarczycy. I jak dotąd jest nieuleczalna. Gdy w 2009 roku u farmaceutki Izabelli Wentz zdiagnozowano chorobę Hashimoto, kobieta postanowiła zmierzyć się z nią na własnych warunkach. Wykorzystując swoje doświadczenie i medyczną wiedzę mamy lekarki, opracowała kurację, dzięki której… może żyć normalnie! Teraz chce pomóc także innym. Każdy rozdział tej książki to kolejny etap terapii. Autorka łączy w niej medycynę klasyczną z niekonwencjonalnymi sposobami leczenia. Podpowiada, jak współpracować z lekarzami, stomatologami i farmaceutami dla uzyskania najlepszych efektów. Daje wskazówki dotyczące zmiany nawyków żywieniowych i trybu życia. "Od lat zajmuję się chorobą Hashimoto. Wielokrotnie miałam okazję przekonać się, że porady Izabelli Wentz poprawiają jakość życia osób zmagających się z tym problemem. Ta książka to uporządkowane kompendium, które pomoże także tobie." JUSTYNA SALAMONOWICZ-GUSTAW

Insulinooporność to stan obniżonej wrażliwości tkanek na działanie insuliny. Choroba jest podstępna, ponieważ jej objawy przez długi czas pozostają utajone. Następstwem tego schorzenia mogą być: stan przedcukrzycowy, cukrzyca, zaburzenia gospodarki cholesterolowej, nadciśnienie tętnicze, otyłość, zawał serca, udar. Ale… mamy dobrą wiadomość – z insulinoopornością można skutecznie walczyć, zmieniając tryb życia. Kluczem do zdrowia jest aktywność fizyczna i dieta.

Czym jest piramida żywieniowa? Do czego służą witaminy? Co to są kalorie? Czy warto jeść warzywa i owoce? Jeśli nurtują cię podobne pytania, to świetnie trafiłeś! Książka "Jak to działa? Wiem, co jem" zawiera odpowiedzi na kilkadziesiąt pytań dotyczących zdrowego odżywiania. W sposób jasny i prosty wyjaśniamy to, co z pozoru skomplikowane. Pomagają w tym zabawne ilustracje. "Jak to działa? Wiem, co jem" to kopalnia odpowiedzi na arcytrudne pytania!

Nie ma to jak być kotem. Nie trzeba niczego musieć. Nie wszystkim się tak w życiu poszczęściło, żeby się urodzić kotem. Tacy ludzie na przykład. Ci to dopiero mieli pecha! I teraz cały czas muszą „coś zmieniać”. Beata na przykład ciągle zmienia kolor sierści na głowie. Zmienia pory karmienia, zwłaszcza w miesiącu „dieta”. Zmienia ubranie na noc. Przedziwne. Ale to wszystko nic w porównaniu z deklaracją, że zmieni swoje życie. Jakby zupełnie nie pomyślała, że zmiana może być także na gorsze. Bo kotem przecież nie zostanie! To doprawdy dość smutne. Będę musiał jej jakoś pomóc. W końcu to mój człowiek, a o ludzi też czasami warto się zatroszczyć. Bo kto o nią zadba? Przecież nie Pies. Ani tym bardziej ten drugi geniusz, Adrian. [okł].

Projektantki, fotografki, ilustratorki, architektki, graficzki, scenografki, ikony i rewolucjonistki polskiego designu. Rzeczniczki nowoczesności. Indywidualistki, które nie bały się iść pod prąd, mimo że żyły i działały w burzliwych czasach, pełnych dramatycznych zmian i ogromnych wyzwań. Musiały udowodnić, że sprawdzą się w dziedzinach dotąd zarezerwowanych dla mężczyzn. Mimo że z ich osiągnięć korzystaamy na co dzień, ich nazwiska nadal pozostają w cieniu. Kim była Janina Ipohorska współzałożycielka i redaktorka kultowego „Przekroju” i dlaczego kryła się pod męskim pseudonimem? Jak Jadwidze Grabowskiej, zwanej „nadwiślańską Coco Channel”, udało się wprowadzić na polskie ulice paryski szyk i elegancję? Czym zasłużyła sobie Wanda Telakowska, o której wiersze pisali Miłosz, Tuwim czy Słonimski, na przydomek „Joanny a’Arc polskiego wzornictwa”? Jak sławna fotografka dwudziestolecia międzywojennego Zofia Chomętowska stała się prekursorką „zdjęć lifestylowych”? Jaki wpływ na rozwój polskiej architektury miała Barbara Brukalska - pierwsza kobieta profesor na Politechnice Warszawskiej? Jak to się stało, że wybitna wojenna fotoreporterka Julia Pirotte sportretowała Pabla Picasso i Edith Piaff? Dlaczego to właśnie Xymenę Zaniewską okrzyknięto twórczynią polskiej szkoły scenografii, a Zofię Szydłowską królową polskiej sztuki ludowej? Dziesięć niezwykłych kobiet. Dziesięć historii o tym, jak wiele można dokonać, pozostając wiernym sobie. Dziesięć biografii splecionych nierozerwalnie z dziejami niepodległej Polski.

Preppersa często kojarzymy z survivalowcem i nie jest to dalekie od prawdy: preppering i survival mają wspólną cechę – przeżycie bez względu na warunki. Preppers dąży jednak do tego, aby na co dzień być osobą samodzielną, samowystarczalną i niezależną od rzeczy, które przeciętnemu człowiekowi wydają się konieczne do życia – energii elektrycznej, pieniędzy, paliwa, sklepów, instytucji, systemu czy innych ludzi. Zawczasu przygotowuje się na wszelkie ekstremalne sytuacje, które mogą zagrozić jemu i jego rodzinie, od zatrucia wody, braku prądu czy skażenia powietrza, przez głód, kryzys ekonomiczny, po katastrofę globalną. Dlatego gromadzi zapasy żywności, zabezpiecza niezależne źródła energii, czy opracowuje plan ewakuacji z zagrożonego regionu do zawczasu przygotowanej kryjówki, którą wcale nie musi być szałas w lesie, ale choćby dom przyjaciół. Wielu osobom to, co robią preppersi wydaje się przesadne, gdyż trudno sobie wyobrazić globalną katastrofę. Ale kilkudniowe wyłączenie prądu już tak – przekonują autorzy książki wskazując, że np. w środku zimy wiąże się to z brakiem ogrzewania, a zawsze z problemami z zaopatrzeniem. Z braku prądu zostaną zamknięte sklepy i stacje benzynowe, więc bez zapasów żywności i paliwa możemy mieć trudności z przeżyciem. Doświadczeni preppersi uważają, że nieprzygotowana rodzina w sytuacji ekstremalnej już w ciągu dwóch tygodni popadnie w kłopoty. Preppersem może zostać każdy – twierdzą autorzy, którzy przybliżają historię i zasady prepperingu, wskazują na możliwe zagrożenia oraz przedstawiają dziewięciomiesięczny Plan Początkującego Preppersa, przygotowany we współpracy z wprawionymi preppersami. Dzięki niemu możemy zbudować swój własny system bezpieczeństwa, na który składają się: sprzęt i zgromadzone zapasy, wiedza i umiejętności oraz trening i doświadczenie. Dzięki temu będziemy zawsze przygotowani do przetrwania. [wg muza.com.pl].

W pasjonującej książce Deborah Rodriguez opowiada historię założonej przez siebie szkoły piękności i losy niezwykłych kobiet, które były jej uczennicami. Rodriguez wyjechała do Afganistanu z chęcią niesienia pomocy i dyplomem kosmetyczki. W Kabulu dowiedziała się, że długoletnia tradycja afgańskich salonów piękności została niemal całkowicie zniszczona przez Talibów. Wykorzystując swoją wiedzę z zakresu kosmetyki i energię otworzyła Kabulską Szkołę Piękności, pierwszy salon kosmetyczny w Kabulu, szkolący tutejsze kobiety w zawodzie fryzjerki i kosmetyczki, jednym z niewielu w tej kulturze sposobów zarobkowania dostępnych kobietom. W tym magicznym miejscu - maleńkim azylu w ortodoksyjnie patriarchalnej kulturze - dodała sił i pomogła odnaleźć nowy sens życia swoim uczennicom, a także zawarła kilka przyjaźni na całe życie. Na treść książki składają się niezwykłe i pasjonujące historie uczennic Debbie - panny młodej zmuszonej sfingować swoje dziewictwo, dwunastoletniej dziewczynki zmuszonej do wyjścia za mąż, by pokryć długi rodziny, błyskotliwej pani doktor, która nie opuszczała domu przez trzydzieści lat. [lubimyczytac.pl]

Wreszcie. Nigdy nie wyobrażałam sobie siebie w takim miejscu. Lecz oto jestem tutaj, osiadłam. W miejscu, które kocham. W domu, który odnowiłam. Spędzam czas z przyjaciółmi, których uwielbiam. Spełniam się w pracy. Pogodziłam się z przeszłością i kładę fundamenty przyszłości. I wtedy wchodzi Garrett Frost. Jest hardy, skrajnie bezczelny, silny jak niszczycielska moc natury - rujnuje kruchy porządek mojego życia. Rozpoznaję duchy, które go nawiedzają, udręki, które nim kierują. Garrett byłby niebezpieczny tak czy inaczej, lecz zraniony jest jeszcze groźniejszy. Obawiam się, że jestem zbyt krucha, że ten sztorm szalejący w nim mnie zniszczy. Jestem zbyt delikatna, aby znieść ból, który nim targa. Lecz jest zbyt stanowczy... i zbyt kuszący. I czasem na horyzoncie ziejącego emocjonalnym mrozem pustkowia wyziera nadzieja... [nota wydawcy].

To, co możesz zjeść jutro, zjedz dzisiaj! Pani Bukowa zna się na jedzeniu jak mało kto. Kto nie wierzy, niech na nią spojrzy. Sama odkryła, że zrównoważona dieta polega na tym, że w jednym ręku masz ciasteczko, a w drugim czekoladę. Samego gotowania unika nawet bardziej niż joggingu, budzika i ważenia się. Zdarzają się jednak w życiu takie chwile, kiedy naprawdę musi coś ugotować. Zwłaszcza jeśli założyła się o to z sąsiadem. Skoro tyle osób to robi, to nie może być przecież aż takie trudne, prawda? PS1 Tak. W książce są również przepisy. PS2 Tak. Można z nimi gotować. PS3 Nie. Nie otrujecie się :) [okł].

Człowiek uczy się na błędach, zwłaszcza w pracy. Popełniasz wciąż te same pomyłki? Bądź kreatywny, zacznij popełniać nowe! Od Pana Buka dowiesz się, jak dostać obniżkę zamiast podwyżki i dać się przygnieść przez asap, fakap i dedlajn. Jak znaleźć najgorszą pracę na świecie, a potem nie potrafić jej rzucić. A przede wszystkim - po co pracować, tak właściwie. Pani Bukowa nauczy cię, jak przetrwać w korporacyjnej dżungli i ogarnąć wieczór integracyjny w escape roomie. Jak od siedzenia na Fejsie zostać social media ninją. A także jak obeżreć się na szkoleniu i zawsze, ale to zawsze, mieć przy sobie kubek kawy. Bo narzekamy na pracę, ale w sumie bez niej byłoby nudno. Trzeba tylko wiedzieć, jak robić, żeby się nie narobić.[znak].

Czy na pewno chcesz rzucić wszystko i wyjechać Bieszczady? Dwóch najsłynniejszych leśników w Polsce i kulturoznawca konfrontują nasze wyobrażenia o krainie studenckich wypadów, hipisów i dzikiej natury z prawdziwym obrazem Bieszczadów - obszaru wysiedleń, zapomnianej wojny domowej, uciekinierów politycznych, watah wilków, ciekawskich niedźwiedzi i surowych praw natury. Poznajemy losy pustelników, PRL-owskich watażków, dezerterów rodzinnych i ludzi chcących uciec przed miastem do lasu zatopionego w dymie kopcących retort. Autorzy zabierają nas w prawdziwe Bieszczady. Zarówno te, które są obiektem naszych marzeń o zielonej enklawie, jak i do miejsca, o którym nie mieliśmy pojęcia. Zanim ruszymy w Bieszczady, rzuciwszy wszystko na zawsze lub tylko na chwilę, powinniśmy je poznać. [lubimyczytac.pl]

Autorzy bestsellerowych "Zanim wyjedziesz w Bieszczady" wyłaniają się z lasu kopcących retort, aby przystanąć nad Jeziorem Solińskim. To tu rozpoczynają nową opowieść. Dla jednych Jezioro Solińskie jest symbolem eksperymentów hydrologicznych. Dla innych to bieszczadzkie Krupówki, strefa komercyjna, którą należy omijać szerokim łukiem. Ale Soliński Zbiornik Wodny stworzył też strefę wolności, dając początek artystycznej wspólnocie, która wyrosła na jego brzegach w latach 90. Ta wspólnota nie pozbyła się swych ideałów. W ich centrum pozostała przyroda. Autorzy książki docierają do mieszkańców najdzikszych rejonów Jeziora Solińskiego. Poznajemy historie jego powstania, losy zalanych wsi i ostatnich unickich cerkwi oraz anegdoty o życiu spędzonym nad wodą. Czytamy o walkach mieszkańców z UPA, bratobójczych wyprawach, przeprawianiu się przez rzekę na szczudłach, o żaglówce, na której w latach 80. wypoczywali muzycy przygrywający PRL-owskim notablom podczas dansingów na legendarnym Jaworze. Wreszcie głos otrzymują zwierzęta i rośliny: wilki, które podobnie jak pustelnicy upodobały sobie dzikie rejony Soliny, oraz bobry, które zmysłem ekologicznym przewyższyły budowniczych betonowej zapory na Sanie. Zanim wyjedziesz w Bieszczady, mijasz jezioro. Czas na przystanek. [okł].

Długo oczekiwana nowa powieść Hendrika Groena, pełna ironicznego humoru i celnych obserwacji, które są jego znakiem rozpoznawczym. A gdybyś mógł po prostu zniknąć? Porzucić dotychczasowe życie i zacząć od nowa w zupełnie innym miejscu? [...]